-
1 zwi|ać1
pf — zwi|ewać impf Ⅰ vt (zdmuchnąć) [wiatr] to blow [sth] away, to blow away [śnieg, kurz, papiery] Ⅱ vi pot. (uciec) [osoba] to split pot., to do a runner GB pot.- zwiać z baru bez płacenia to do a runner from a bar- zwiał policji tylnymi drzwiami he gave the police the slip through the back door- zwiał mu autobus he missed the busThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwi|ać1
См. также в других словарях:
zwiać — dk Xb, zwieję, zwiejesz, zwiej, zwiał, zwiany zwiewać ndk I, zwiaćam, zwiaćasz, zwiaćają, zwiaćaj, zwiaćał, zwiaćany 1. «o wietrze: wiejąc zrzucić, usunąć coś skądś; zdmuchnąć» Wiatr zwiewał śnieg z drogi. Podmuch zwiał kartkę ze stołu. 2. tylko… … Słownik języka polskiego
